ผลิตภัณฑ์ "เด่น"

 ความรักสีส้ม

บทประพันธ์ โดย....ส.แสง

ตอนที่1

อารัมภบท

ฟ้าลิขิตรักแรกพบให้กับเธอและสร้างความประทับใจมิรู้ลืม

แต่....ฟ้าลืมประทานพรให้เธอสมหวังกับคนรัก

ฟ้ากลับผลักไสให้เธอเข้าไปสู่อ้อมอกของชายอีกคน

เธอจะทำอย่างไรกับโชคชะตามายาชีวิต

ในที่สุด....เธอได้กลับคืนสู่อ้อมอกของชายคนรักเก่า

แต่ความรักที่เธอเฝ้ารอกลับเป็นเพียงความรักสีส้ม

ที่มิอาจเป็นจริงได้.....ในโลกแห่งปัจจุบัน  

สาวน้อยวัย ๑๗ ปี เธอชื่อว่าดวงใจ เธอเปรียบเสมือนดอกไม้กำลังแรกแย้ม สดใสอัธยาศัยดี ดวงใจไม่ใช่คนสวย แต่ก็ไม่ขี้เหร่ ผิวพรรณถึงไม่ขาวแต่ก็ไม่ดำ เนื้อตัวและใบหน้า สะอาดสะอ้าน เกลี้ยงเกลา ผมดำหยักโศก ตาสวยดังเนื้อทราย จมูกและปาก อวบอิ่มรับกับใบหน้า

เสียงฝีเท้า เดินมาหยุดตรงหน้าห้องของดวงใจ

“.....พ่อ.....”

ดวงใจหันมองมายังต้นเสียง พลันสบสายตากับผู้เป็นพ่อวัย ๔๗ ปี

พ่อมองดวงใจด้วยสายตาที่ดุดัน

“.....เมื่อวานหนูไปไหนมา.....”

เสียงวางอำนาจจากผู้เป็นพ่อ ทำให้ดวงใจหวาดผวา ลดสายตาลงต่ำ น้ำเสียงละล่ำละลัก

“.....หนูไปดูเขาแข่งบาสฯมาค่ะ.....”

ดวงใจตอบทั้งๆที่ยังก้มหน้า

“.....ที่ไหน.....”

เสียงพ่อดังเกือบตวาด ทำให้ดวงใจสะดุ้ง ตัวสั่นเทา

“.....ที่โรงเรียนชายค่ะ.....”

น้ำเสียงของเธอแตกพร่ากึ่งร้องไห้

“.....แล้วทำไมไม่รู้....เว-ล่ำ.....เวลา.....หา.....”

ผู้เป็นพ่อตะคอกสวนกลับออกไปทันที

“.....พ่อ.....”

ดวงใจ น้ำตาไหลพราก สะอื้นไห้ออกมาโดยสัญชาตญาณของความเกรงกลัว

“.....ใครมาส่ง.....”

พ่อระเบิดเสียงใส่ดวงใจด้วยความโมโห

“.....พี่เปี๊ยก.....”

ดวงใจตอบเสียงแหบพร่า ก้มหน้างุด เงียบกริบ.....

“.....อ้อ...อีกแล้วเหรอ..ไอ้เปี๊ยก.....”

พ่อพยักหน้ารับคำ

“...ออกมาข้างนอก..แล้วไปหยิบไม้นางมะขามมา..”

คำสั่งของพ่อทำให้ดวงใจตัวชา ต้องอยู่ในสภาวะจำนน น้ำเสียงของพ่อเยือกเย็น ดวงใจเล่าก็ตื่นตระหนก เจียนสิ้นแรง ดวงใจหวังปาฏิหาริย์ ในยามนี้คงไม่มีใครช่วยเธอได้  ดวงใจเดินไปหยิบไม้นางมะขาม ที่เสียบไว้ข้างฝาบ้าน นางมะขามเป็นไม้เรียวที่พ่อใช้ลงโทษลูกทุกคนที่ดื้นรั้น ขัดคำสั่ง ประพฤติตนนอกกรอบ

ดวงใจยื่นไม้นางมะขามให้พ่อ............พ่อมองหน้าดวงใจ

“......รู้ใช่ไหมว่าทำตัวไม่ดี......... กลับบ้านผิดเวลา กลางคืนก็ริเที่ยว..... เป็นผู้หญิงมันอันตราย...........ต่อไปอย่าทำตัวแบบนี้อีก.......พ่อไม่ชอบ.....”

สายตาที่พ่อมอง ดวงใจรู้ว่าพ่อคงเจ็บปวดที่รู้ว่าดวงใจประพฤติตัวไม่ดี ดวงใจนั่งลงค่อยๆโน้มตัวลง นอนคว่ำราบไปกับพื้นห้อง งอสองแขนเอาหน้าซบกับมือทั้งสองนอนนิ่ง

“เพลี๊ยะ..ๆ...ๆ ”

เสียงไม้นางมะขามตวัดแหวกอากาศ ดังจนชวนให้สะพรึงกลัว ดวงใจผวาเฮือก กัดริมฝีปากแน่นซบหน้านิ่งกับพื้น น้ำตาเอ่อซึมไหลผ่านแก้มสองข้างความเจ็บปวดแผ่ซ่านไปทั่วร่าง หัวใจเธอเต้นถี่และแรง พ่อเฆี่ยนเสร็จ เหลือบดูดวงใจแล้ว คว้าไม้นางมะขาม เดินดุ่มๆออกไปทันที ..........

ดวงใจพยายามพลิกตัว สองแขนยันร่างหมายลุกขึ้น แต่ร่างของเธอก็ซวนเซจนแทบจะทรุด ความเจ็บปวดทำให้เธอไม่อยากหายใจ เธออยากบอกพ่อเหลือเกินว่าผู้ชายที่มาส่งเธอถึงบ้าน เขาเป็นชายประเภทสองเป็นรุ่นพี่เรียนอยู่วิทยาลัยเดียวกัน  แม้นดวงใจจะไม่ใช่คนสวย แต่ก็มีชายหนุ่มแวะเวียนเข้ามาหลายคน รวมทั้งชลธีเพื่อนชาย คนหนึ่งที่ดวงใจคบหาเป็นคนพิเศษ ชลธีเป็นชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ ท่วงทีคล่องแคล่ว ทะมัดทะแมงพูดจาฉะฉาน ตลกโปกฮา ความโดดเด่นของชลธีคือความเป็นนักกีฬา และเป็นชายหนุ่มอารมณ์ดี   เกือบทุกครั้งที่ชลธีลงสนามแข่ง ดวงใจจะไปให้กำลังใจ ถึงขอบสนาม เมื่อโค๊ดขอเวลานอก นักกีฬาต่างพากันกลับเข้ามายังขอบสนาม เพื่อดื่มน้ำ และฟังโค๊ดวางแผนการเล่น ชลธีกวาดสายตารอบๆอัฒจันทร์ เมื่อพบกับสิ่งที่ต้องการ ก็ส่งยิ้มหวานมา

“นั่งอยู่ใกล้ๆนี่เอง........ที่รัก.....”

พูดจบก็คว้าผ้าขนหนูผืนเล็กที่ถูกแช่จนเย็น บิดน้ำออก แล้วเช็ดไปตามใบหน้าที่มีเม็ดเหงื่อผุด อย่างอารมณ์ดี  ถ้อยคำสั้นๆ ที่ดวงใจฟังแล้วไพเราะ และเต็มไปด้วยความหมาย เป็นสิ่งที่ดวงใจแอบประทับใจ และปลื้มใจในตัวชลธีเสมอมา ในบางคราวดวงใจจะแอบหนีพ่อ ไปดูหนังรอบค่ำกับชลธี เสียงหัวเราะใสๆ ของดวงใจเพิ่มความเอ็นดูให้กับชลธี ทั้งสองดื่มด่ำกับความสุขและยิ้มให้กันด้วยประกายตา ที่เต็มเปี่ยมด้วยความรัก     ชลธีตระกองร่างดวงใจ ประทับริมฝีปากอย่างแผ่วเบาบนแก้มนุ่มของสาวน้อย ดวงใจร้อนผ่าวทั้งใบหน้า กระแสแห่งความรักทำให้ดวงใจสะเทิ้นอาย ก้มหน้านิ่ง ไม่กล้าสบสายตาชายหนุ่ม

ชลธีเอื้อมมือมาเชยคางดวงใจขึ้น

“.....รู้มั๊ย...แก้มหอมจัง.....”

ชายหนุ่มส่งตาหวานให้ไม่หยุด

หัวใจของดวงใจขณะนั้น แล่นเตลิดด้วยเทพแห่งความรัก ชลธีบีบมือกระชับแน่น

“.....น่ารักจัง.....”

เขากระซิบกระซาบข้างหูของดวงใจ

“.....ดวงใจผมทำของหาย.....”

ชลธีทำตาหวานจ้องหน้าดวงใจ

“.....อะไรหายล่ะ.....”

ดวงใจพรายยิ้มให้ แต่ไม่วาย ลดสายตาลงต่ำ

“.....หัวใจน้อยๆของผม.....ไง.....”

ชลธียิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ เขาเอนกาย และเลื่อนใบหน้าเข้าใกล้ดวงใจ สองแขนกำยำก็ตะหวัดรัดร่างของเธอไว้ ดวงใจยกสองมือดันปลายคางของชลธีให้ออกห่าง

ดวงใจเหลือบสายตามองดูชลธี

“.....กลับเถอะดึกแล้ว.....”

ดวงใจพูดอย่างนิ่มนวล

“.....แหม๊......”

ชลธีลากเสียงยาว ชายหนุ่มเลิกคิ้วสูงจ้องหน้าดวงใจและยิ้มอย่างมีความสุข แต่มือของเขายังสอดประสานกับนิ้วเรียวงามกลมกลึงของดวงใจ ไว้อย่างแนบแน่น ทั้งสองเต็มเปี่ยม ไปด้วยเสน่หาที่ผูกพันซึ่งกันและกัน

.......สายลมโหมพัดกระพือให้ความอาลัยอาวรณ์ต่อสิ่งที่จากมา ซึ่งหากไม่มีความยับยั้งชั่งใจ ให้กับความท้าทาย และความอยากรู้อยากเห็นตามประสาชายหนุ่มหญิงสาว คงลงเอยที่เตียงนอน แต่หาเป็นเช่นนั้นไม่ ทั้งชลธีและดวงใจต่างก็รักและผูกพันกันอย่างเห็นคุณค่าในความรัก ดวงใจนั้นเล่าชลธีเป็นชายคนแรก ที่ทำให้เธอได้รู้จักกับคำว่า รักแรกพบ ความประทับใจในตัวชายหนุ่ม ทำให้ดวงใจชื่นชมและแสนรัก

รักปักใจ

เพราะเป็น รักแรกพบ                           ที่ซึ้งซบ ประสบรัก ด่ำดื่ม

กระแสรัก แผ่ซ่าน ยามค่ำคืน                ด้วยคิดถึง ไฟรักจาก...ชลธี